[Surenin ana teması, evrensel İlahî mesajları dile getirmek, bu İlahî mesajların iki temel öğesi olan Allah’a ve ahirete inanmayı pekiştirmektir. Allah’a inanmak öz hakikatin ifadesidir, ahirete inanmak ise, hakikati yaşamak demek olan hayatın temelidir.
Ayrıca ehl-i kitap sayılan Hıristiyan ve Yahudilerin bu temel öğelerden uzaklaştıklarını ifade etmektir.]
[Elif, Allah; Lâm, Cebrail; Mim, Muhammed demektir. Vahye ve vahyin bu üçlü arasında harflerle ifade edildiğine işarettir.]