Bu ayet Hafs Mushafı sırasına göre baştan 1803, sondan 4434. ayet; 15. sure ve bu surenin 1. ayetidir. Bu ayetin kelime sayisi 6, harf sayısı 26 ve toplam ebced değeri ise 2006 olarak hesaplanmıştır. Bu sure الر hurufu mukatta harfleriyle başlamaktadır. Bu ayette ا (6) ل (3) ر (2) bulunuyor.
الـر تلك ايات الكتاب وقران مبين
الـرتلكاياتالكتابوقرانمبين
Elif-lâm-râ(c) tilke âyâtu-lkitâbi vekur-ânin mubîn(in)
Elif Lâm Râ.[295] Bunlar, kitabın ve apaçık olan Kur’an’ın âyetleridir.
Bu harflerle ilgili olarak Bakara sûresinin ilk âyetinin dipnotuna bakınız.
Kur’an-ı Kerîm’in bazı sûrelerinin başında yer alan bu harflere “hurûf-ı mukattaa” adı verilir (İslâm bilginlerinin bu harflerle ilgili görüş ve yorumları hakkında bilgi için bk. Bakara
2:1).
Âyetteki “bu” işaret zamiri sûrenin âyetlerini ve onların içerdiği bilgileri gösterir. Taberî’ye göre “kitap” –bugün Kitâb-ı Mukaddes diye anılan– Tevrat ve İncil gibi önceki kitaplardır; “Kur’an” ise Kur’an-ı Kerîm’in (o zaman henüz tamamlanmadığı için bütününü değil) inzal edilmiş olan kısmını ifade eder (XIV, 1). Zemahşerî hem “kitap” hem de “Kur’an” kelimesiyle konumuz olan sûrenin kastedildiğini belirtir (II, 309). Râzî’ye göre ise her iki kelimeden maksat Kur’an-ı Kerîm’dir; fakat ilki onun yazılı şeklini, ikincisi de okunuşunu ifade eder (XIX, 151). İbn Âşûr da bu görüşü tercih etmiştir (XIV, 8).
Âyetin sonundaki mübîn kelimesi genellikle “açık seçik, anlaşılan” veya kısaca “apaçık” şeklinde çevrilir. Taberî’ye göre kelime burada, “O Kur’an âyetleri, üzerinde düşünüp taşınanlara doğruluk ve hidayet yolunu açıklar” anlamına gelecek bir konumda kullanılmıştır. Bu anlama göre sûrenin başında dinleyici ve okuyucu, sıradan bir sözle değil, insanlığa doğruluk ve hidayet yolunu gösteren, ebedî kurtuluş için gerekli olan inanç ve amel hayatıyla ilgili bilgiler ve dersler veren ilâhî kelâmla karşı karşıya bulunduğu hususunda uyarılmakta; âyetleri bu şuurla, onlardan istifade edecek tarzda dikkatli ve edepli bir şekilde dinlemek veya okumak gerektiğine işaret edilmektedir.
Sonuç olarak sûrenin başında ilâhî vahyin önemine dikkat çekilmekte, onu dikkatle dinleyip aydınlatıcı içeriğinden yararlanarak doğru yolu bulmanın gerekliliği vurgulanmaktadır.
[Elif. Lâm. Râ.] İşte şu(nlar), Kitabın ve apaçık Kur’an’ın ayetleridir.
Mukatta‘a harfleri hakkında bilgi için bkz. Bakara
2:1, dipnot 1
Benzer mesaj: Neml
27:1.
Elif, lâm, râ. Bunlar, kitabın ve apaçık bir Kur'ân'ın âyetleridir.[248]
[248] Hicr sûresi hakkında genel bilgi için bk. Bayraklı, KUR’ÂN TEFSÎRİ, X, 277.
Elif, Lam, Râ. İşte bunlar, Kitap'ın¹ ve Kur'an-ı Mubin'in² ayetleridir.
1- Allah'ın (Ana Kitap/Levh-i Mahfuzdaki) yasaları. 2- Gerçekleri açıkça ortaya koyan.
Elif, Lam, Ra. Bunlar, Kitabın (bağlayıcı hüküm ve haberleri) ve apaçık olan Kur'an'ın ayetleridir.
Elif lam ra, budur kitabın ve her şeyi açıklayan Kur'an'ın ayetleri.
Elif, Lâm, Râ, Bunlar kitabın ve herşeyi açıklayan apaçık Kur'ân'ın ayetleridir.
Bu sûrede Allah’ın birliği, peygamberlik, öldükten sonra dirilme ve ceza konuları tekrar anlatılır-ken, peygamberleri yalanlayanların, karşı gelenlerin kötü sonuçları belirtilerek tehdit ve uyarılar sergilenir. Allah’ın gücünü göstermek amacıyla göklerin yaratılmasından başlayarak rüzgarların durumu, hayat, ölüm, dirilme sahnelerine yer verilir. Hz. Adem’in yaratılışı, İblisin karşıt tutumu canlandırılarak anlatılır. Peygamberine ve tüm müs-lümanlara ibret ve teselli amacıyla geçmiş peygamberlerin kıssalarından örnekler verilir. 80 ve 84. ayetlerde Semud kavminin yaşadığı bölgelerden bahsedildiği için bu isim verilmiştir.
Elif. Lâm. Râ. Bunlar, Allah, insan, kâinat ilişkilerini ve ilâhî düzeni açıklayan açık seçik okunan, bütün ilâhî kitaplardaki dinî-ilmî esasları içeren mükemmel, kutsal kitabın, Kur'ân'ın âyetleridir.
Elif. Lam. Ra. Bunlar Kitab'ın ve apaçık Kur'an'ın ayetleridir.
Elif, Lam, Ra. Bunlar, kitabın ve apaçık olan Kur'an'ın ayetleridir.
Elif, lâm, râ. Bu âyetler, mükemmel kitabın ve hakkı açıklayan muazzam Kur'ân'ın âyetleridir.
Elif, Lam, Râ. Bunlar, Kitabın ve apaçık bir Kur’anın ayetleridir.
Elif, lâm, râ; işte bunlar kitabın, açık olan Kur'anın âyetleridir
Elif, Lâm, Râ. Bu (okuna)nlar Kitap'ın ve (her şeyi) açıklayan ve apaçık olan Kuran'ın ayetleridir.
“Elif-Lâm-Râ harfleriyle ilgili
2:1 dipnotuna bakabilirsiniz.
Elif, Lam, Ra. Bunlar Kitap'ın ve apaçık olan Kuran'ın ayetleridir.
Elif. Lâm. Râ. Bunlar Kitab'ın ve apaçık bir Kur'an'ın âyetleridir.
A.L.R. Bu (harfler) kitabın ve apaçık Kuran'ın mucizesidir.
Kuran'ın Tanrısal kaynağı ve Tanrı tarafından mükemmel biçimde korunduğu, Kuran'ın matematiksel koduyla kanıtlanmış bulunuyor. Bak
2:1;
74:30.
Elif, Lâm, Râ. Bunlar kitabın ve apaçık bir Kur'ân'ın âyetleridir.
Elif, Lam, Ra, bu işte kitabın ve bir Kur'anı mübînin âyetleri.
Elif, lâm, raa. Bunlar kitabın, (hakıykatları) apaçık anlatan Kur'ânın âyetleridir.
Elif, Lâm, Râ.(1)(2) Bunlar, (satırlarda yazılı olan) Kitâb'ın ve (hak ile bâtılı) apaçık beyân eden (okunmakta olan) bir Kur'ân'ın âyetleridir.
(1)Hicr, Hicaz (Medîne) ile Şam arasında bir yerin ismidir. Semûd kavmi burada yaşamıştır. (Kurtubî, c.
5:10, 46)(2)Bakınız; (Bakara Sûresi, sahîfe 1, hâşiye 1)
Elif. Lam. Ra. Bunlar, içerisinde her şeyin açıkça okunduğu kitabın ayetleridir.
Elif, Lâm, Ra. Bu âyetler, Kitabın ve Kur/an-ı mübînin âyetleridir.
[1] Mekke'de nazil olmuş, 99 âyettir.
Elif, Lâm, Râ. Bunlar, kitabın ve apaçık olan Kur'an'ın ayetleridir.
(Mekke’de nazil olmuştur ve 99 ayettir. Hicr bir yer adıdır. 80–84. ayetlerde Hicr’den bahsedildiği için sureye bu ad verilmiştir.)
Elif, Lâm, Râ. (2. Bakara: 1, 23, 24) Dinle bak, ey insan! Rabb’inden sana bir mesaj geldi: Bunlar, insanlığı aydınlatmak üzere gönderilen son ilâhî Kitabın, yani okunsun, anlaşılsın ve hayata hükmetsin diye gönderilen ve dâimâ gündemde tutulması gereken apaçık ve anlaşılır Kur’an’ın ayetleridir.
Mekke döneminin sonlarında, Yûsuf sûresinin hemen ardından indirilmiştir. Adını, sekseninci ayetinde geçen ve Semud kavminin helak edildiği bölgenin adı olan “Hicr” kelimesinden almıştır. 99 ayettir.
Elif Lâm Râ!
Bunlar, açıklayıcı bir kur’ân’ın ve Kitab’ın âyetleridir.
Elif, Lâm, Râ. İşte bunlar sana, kitabın1 ve (hakkı bâtıldan) ayırt edici2 Kur’an’ın âyetleridir.3
1 Kitab: (كَتَبَ) fiilinin mastarı olan (كَتْبٌ) bir deriyi diğer bir deriye bağlamak demektir. Harf ve seslerin birbirine bağlanarak bir bütün oluşturmaları nedeniyle sözler toplamına da “kitap” denilmiştir. Dini terim olarak, “yazılı veya yazılı olmayan, peygamberlere vahyedilen Allah kelâmına” kitap denir. Bu anlamıyla kitap, genelde vahyi ve vahiy yoluyla indirilmiş tüm ilahi kitapları, özelde de Allah’ın son vahiylerinin oluşturduğu Kur’an’ı Kerim’i ifade eder. Kitap kelimesi Kur’an’da birçok kitabı belirtmek üzere kullanılır. Bunların başında yaş ve kuru hiç bir şeyin eksik bırakılmadan yazıldığı (En’am: 59), Levh-i Mahfuz gelir. Kur’an’da peygamberlere gönderilen vahiy, kitaptan başka “suhuf” ve “zübür” olarak da adlandırılır. Suhuf, sahifenin çoğuludur ve “yazılmış bir şey” demektir. Yazılı sahifelerin toplamına da “Mushaf” denir. “Zübür” kelimesi de “zebur”un çoğuludur ve sahife gibi “yazı ve kitap” anlamındadır. Kelimenin tekili olan “Zebur” ise Hz. Davud’a indirilen kitaba özel ad olarak verilir. Hz. Musa (a.s)’a gönderilen “Suhuf”, “Tevrat”tan önce gelen vahiyleri içerir. Bunun dışında Hz. Musa (a.s)’a Tevrat, Hz. Davud (a.s)’a Zebur, Hz. İsa (a.s)’a İncil ve son olarak Hz. Muhammed (s.a.v)’e de Kur’an gönderilmiştir. İlk üç kitap dönemlerinde asılları bozularak günümüze kadar ulaşamamıştır. Ancak bu gün bu isimlerle anılanlar uydurulmuş insan sözleridir. Kur’an ise vahyedildiği şekilde günümüze kadar ulaşan ve kıyamete kadar da baki kalacak olan tek hak kitaptır.2 Mübîn: (أَبَانَ)’den etken sıfat fiildir. Açık, kendini açıklamaya kendisi kâfi gelen açıklayıcı, lisanı gâyet güzel, muradını yerine göre dilediği gibi anlatan demektir. Bk. (Yusuf: 1)3 Ayet için Bk. (Âlu İmran: 50)
Elif-Lâm-Râ. 1 BUNLAR ilahî kitâbın -kendisi açık olan ve hakkı açıkça gösteren bir ilahî okuma metninin- ayetleridir. 2
Elif, Lâm, Râ! Bunlar, ilahi vahyin hakikati apaçık ve anlaşılır şekilde anlatan Kuran’ın ayetleridir. 24/34, 27/1, 43/2
Elif-Lâm-Râ! BUNLAR Kitab’ın, yani[2023] özünde açık ve (hakikati) açıklayıcı olan ilâhî hitabın âyetleridir.[2024]
[2023] Vavın beyaniyye özelliğine dayanarak.
[2024] Kur’an için tercih ettiğimiz bu karşılıkla ilgili bkz:
10:15, not 26. Mubînin “açık ve açıklayan” olarak çevirisiyle ilgili bkz:
12:1, not 2. Açık anlamı, “okunmak için açık bekleyen kitap” imasını da içerir. Bu âyet, el-Kitab ile vahyin kayıtlı tabiatına atıf yaparken, Kur’an ile vahyin insan algısına açık ve hayatın içerisinde üretilmeye müsait sözlü bir hitap oluşuna atıf yapmaktadır. Yani kitap oluşu kaynağına nisbetle, Kur’an oluşu hedefine nisbetle aldığı isimdir. Vahiy kaynağına nisbetle el-Kitabtır, el-Kur’an olma vasfını insana okununca ve insan okuyunca kazanır.
Elif, Lâm, Râ. Bunlar kitabın ve Kur'an-ı Mübîn'in âyetleridir.
Elif Lâm Râ. Bunlar kitabın ve Kur'ân-ı Mübin'in âyetleridir.
Mübin teriminin anlamı için: (12,1;26,2; 28,2)
Elif lam ra. Şunlar Kitabın ve apaçık Kur'an'ın ayetleridir.
ELİF! LAM! RA! Bunlar, o Kitap’ın[1]; açıklayan Kur’ân’ın[2] ayetleridir.
[*] Levh-i Mahfuz'daki ana kitabın. [2] Kur'ân kelimesi hem son Kitabın isimlerinden biri hem de o kitaptaki hükümlere ulaşmayı sağlayan ayet kümeleri anlamına gelir.
Elif, Lâm, Râ! İşte kitabın ayetleri ve apaçık Kur'an!
Elif lâm râ. Bu, kitabın ve apaçık bir Kur'ân'ın âyetleridir.
Elif, Lâm, Râ. İşte sana o Kitap'ın ve açık anlatımlı Kur'an'ın ayetleri.
elif lām rā: enāl allāh raḥmān şol ya'nį uşbu sūret kitāb āyetleridür daħı ķur’ān’un bellü eyleyici.
Ene’llāhu’r‐raḥmān. Şol kitāb āyetleridür daḫı Ḳur’ānuñ bellü.
Əlif, Lam, Mim, Ra! Bunlar (mükəmməl ilahi) Kitabın və açıq-aydın (mö’cüzə olan) Qur’anın ayələridir.
Alif. Lam. Ra. These are verses of the Scripture and a plain Reading.
A. L. R.(1932) These are the Ayat(1933) of Revelation,- of a Qur´an that makes things clear.(1934)*
1932 For these mystic letters, see Introduction to Surah 10. 1933 Cf.
10:1. and n. 1382. 1934 Note how appropriately the different phrases in which the Qur'an is characterised bring out its different aspects as a Revelation. Let us just consider the phrases used at the beginning of the six Alif, Lam, Mim Surahs of which this is the last in order of arrangement. In
10:1 we read, "Ay at (or verses or Signs) of the Book of Wisdom", the theme being the wonders of Allah's creation, and its relation to His Revelation. In
11:1 we read, "a Book, with verses basic or fundamental, further explained in detail": the theme is Allah's Justice and Punishment, to preserve the fundamental scheme of His Laws. In
12:1 we read, "The Symbols (or verses) of the Perspicuous Book": the wonderful unfolding of Allah's Plan is explained in Joseph's story. In
13:1 we read, "The Signs (or verses) of the Book": the contrasts in the modes of Allah's Revelation and its reception by man are pointed out, but not illustrated by detailed examples as in Joseph's perspicuous story. In
14:1 we read "A Book . . . revealed ... to lead ... out of... darkness into light": the theme being Abraham's prayer for man to be rescued from the darkness of false worship into the light of Unity. Here in
15:1 we read, "Ayat (or verses) of Revelation-of a Qur'an that makes things clear (or perspicuous)": the theme being an explanation of evil, and how Allah's Truth is protected from it.
